AĞLA KARANFİL

Karanfil, şehid ganı: 

Ağla, karanfil, ağla! 
Ağla, inlet meydanı: 
Ağla, karanfil, ağla!
    O gün karanfiller ağladı,Azerbaycan’ın üstündeki kara bulutlar ağladı,Azeri Türklerinin Anadoludaki kardeşleri ağladı,Salyan Garnizonunda kendi soyuna silah çekmek istemediği için öldürülen Sovyet üniformalı ama Türk soylu,Türk yürekli askerlerin cansız bedenleri ağladı…Ama sağırlaşan dünya ses çıkarmadı…
Cavanlara gıydılar, 
Tanklar altda goydular 
Ganım içib doydular, 
Ağla, karanfil, ağla!
    20 Ocak 1990’da Sovyetler Birliği Ordusu kendi birliğinin içindeki  Azerbaycanı işgal ederek insanları hiçbir sebep göstermeksizin vahşice katlettiler…Karanfiller ağladı,kara bulutlar ağladı,başsız bedenler ağladı…Ama dünya umursamadı,bu gün Gazzede olduğu gibi…
    Eğer tankların dili olsaydı,onlar da ağlardı eminim bu vahşiliğe,mermilerin yüreği olsaydı,asla namludan çıkmazlardı eminim.Ama tankların dili,mermilerin de yüreği yoktu…çocuk,yaşlı,genç,kadın,erkek,demeden yüzlerce insanı parçalayıp geçtiler..Ne onların yüreği vardı ne de onları hedef gözetmeksizin sivil halkın üzerine boşaltanların…Bütün dünyanın gözleri kör,kulakları sağır oldu…Bu gün Gazzede olduğu gibi…
    Bu gün İsrail bombalarıyla yok edilen masumiyet,o gün Rus tanklarıyla yok edilmişti..O gün bütün insanlık ve onların şerefi yok oldu..Bu gün Gazzede yok olduğu gibi..
    Ben o gün oradaydım…Baküde..Bütün cinayeti gördüm…İnsanlığımın bir parçası o gün orada gömüldü,bedenimin bir parçası o gün orada Rus tanklarının altında kaldı..Ruhum bedenimden ayrıldı o gün..O günden sonra asla aynı insan olmadım..olamadım…Bir benzin istasyonunda arabalarında tankla ezilmiş  meslekdaşlarım Svetlena Mamedova,İbrahim İbrahimovu gördüm..küçücük bedeninde onlarca kurşun bulunan küçük kızı gördüm  yolları kan gölüne dönüşmüş gördüm..Lenin Meydanının Azadlık meydanına dönüştüğünü gördüm..Yüzbinlerin milyonlara dönüştüğünü gördüm..Balıkçı kayıklarının Rus savaş gemisinin önünde yiğitçe parçalanışını gördüm…Tankların önünde mertçe duran oğulları ,kızları gördüm..
    Karanfiller şehit kanlarının üzerlerini kapladılar…Azerbaycan halkı vahşiliklerin üstünü çiçeklerle örttüler ki insanlık utanmasın..İnsanlık..Ahhh,20 ocakta Bakuda ,26 Şubatta Hocalıda,Kerkükte,Batı Trakyada,Doğu Türkistanda,Gazzede olmayan insanlık…Bilmem bu karanfilden örülmüş mezarları görünce hiç utandı mı? 
    20 Ocak 1990 da Azerbaycan-Türk şehitleriyle birlikte insanlık da gömüldü Bakuya..Azeri Türkleri o geniş,o yiğit yürekleriyle kendi şehitleriyle birlikte insanlığın da Şehidler Xıyabanına gömülmesine izin verdiler..O gün benim ruhum da gömüldü oraya.
                                       ***
    18 yıl sonra yine uğradım oraya,hem kaybettiğim ruhumu bulmak,hem şehitlere bir Fatiha okumak niyetiyle…Benim kardeşlerim 18 yıl önce Kirovun heykelini yıkıp,Dağüstü parkı Şehidler Xıyabanına çevirmişlerdi..Şimdi birileri oraya kafetarya yapmış,anadiliyle konuşamayan gençler orada bira içiyorlar…
    Sahile indim..Rus savaş gemilerine meydan okuyan balıkçı kayıklarının ruhunu bulmak için..Sahili bulamadım…yağmalanmış…bilmem kaç yıldızlı otel yapılacakmış…Kız kalesine koştum..binaların arasına sıkışmış,görünmüyor..Biraz Hürmet dedim….Kaç manatlık hürmet dediler?Şehit dedim..Targovı dediler…Milli ruh dedim …diskotek dediler…Azadlık dedim…yeni oteller yapılıyor dediler..Karabağ dedim..O da ne dediler,İngiliz veya Amerikan malı mı? Dediler…Toprak dedim..yok..yok asfalt dediler.. Vatan dedim..yeni restoran adı mı dediler…Karanfil dedim…ne yapacaksın muallim dediler şimdiki kızlar orkide istiyorlar..Ağladım..dediler ki Türkiyeli gonağımız yeqin çok içipdi..Yüzümü hazara döndüm,bir Fatiha niyetine dedim ki….
         Ağla Karanfil  ….Ağla…

11:36