ƏVVƏLLƏR...

* Əvvəllər adamları necə danışmağından tanıyırdım, son vaxtlar onları nə cür susmağından tanıyıram.

* Əvvəllər gündə bir sifətə düşənlərə “çoxsifət” deyirdilər. Amma indi sifətlərinin sayı günü-gündən artan adama nədənsə “sifətsiz” deyirlər. Düzü, heç bilmirəm hansı təşbeh daha dəqiqdir?

* Əvvəllər onun sürtülmüş qəpiyə bənzəyən parıltılı sifəti, indi əldən-ələ keçib əzilmiş manata oxshayır.
* Əvvəllər mən insanları həyatda öz etik “ölçülərimə” uyğun görmək istəyirdim. Amma sonralar özüm o ölçülərə uyğun olmağa çalışdım.

* Əvvəller Don Juan idi, sonralar Don Kixota çevrildi. İndi onu don vurub. Gulməyin, basiniza gələ bilər...

* Əvvəlllər bir məsəl vardı: "Adamı geyimə görə qarşılayıb ağıla görə yola salırlar".
İndi vəziyyət dəyişib, yəni geyimə görə qarşılayıb geyimə görə yola salırlar...
Yəni ta ağıla ehtiyac yoxdur.

* Əvvəllər bahalı maşının sükanı arxasında əyləşənlərə qibtə edirdilər. İndi bahalı maşının sahibinə adamın yazığı gəlir: axı maşının qiyməti onun sahibinin banka borcunun əsas göstəricisidir.

* Əvvəllər yаzıçının sözünü redaktə edərdilər, indi özünü rеdакtə еdirlər. Bu, əksinə də ola bilərdi. Amma hər iki tərəf redaktə olunsaydı bu, daha yaxşı olardı.

* Əvvəllər o, gecələr şeir yazırdı. Deyəsən, son vaxtlar ilhamı оna dönük çıxib; çünki indi gündüzlər də yazır.

* Əvvəllər özü özü haqqında rəy yaradırdı, indi isə özü özü haqqında rəy yazır.

* Əvvəllər verilən “filаnkəs nеcə аdаmdır?” suаlı kiminsə mənəvi kеyfiyyətlərinə аid оlurdusа, indi həmin suаl yalnız mаddi durumа işаrədir.

* Əvvəllər prinsip belə idi: “Səni sevəcəyəm, sən sevməsən də”. İndi vəziyyət dəyişib, prisip isə bu cürdür: “Məni sevəcəksən mən sevməsəm də”.

* Əvvəller dahilerin radiusu ve mekani bir az genish olurdu. Indi bôyur-bashindaki 5-6 neferlik bir deste seni "dahi" ede biler...

* Əvvəllər öz alim qonşusu ilə öyünürdü, indi “vor zakon” qohumu ilə fəxr edir.

* Əvvəllər ağalar öz nökərlərinə at və o atın üstündə xalat bağışlayardılar. İndiki ağalar öz nökərlərinə sayt və saytın üstə də arvad bağışlayırlar.

* Əvvəlcə ürəyimdən keçənləri tarixin qulağına pıçıltı ilə dedim. Tarix susub cavab vermədi. Sonra səsimi qaldırıb sözümü qışqıra-qışqıra deməyə məcbur oldum. Tarix yenə susurdu. Və nəhayət, mən anladım ki, tarix kardır. O, hər şeyi və hamını susaraq “dinləyir”.
F.M.
"Buz üstə yazılmış sətirlər" kitabından

Xudaferin.eu